Kurumsal Firmada Esnaf Gibi Konuşmak

Bilirsiniz, iş dünyasında kurumsal firmalar, adı gibi kurumsal üslup gerektirir. Kişilere hanım, bey gibi sıfatlarla seslenmek, sen-ben yerine siz-biz gibi çoğul eklerini kullanarak iletişim kurmak bilinen en basit örnekleridir.

Bunu söylerken esnafların üslubundan ve kullandıkları kelimelerden şikayetçi olmadığımı aksine çok memnun kaldığımı peşinen belirtmek istiyorum. Genellikle de esnaf ağzıyla yazı yazmaktan büyük keyif alırım. Bu makalede yer-zaman kavramı üzerinden doğruyu yanlışı tartışacağız.

Kurumsal Firmalarda:

Bazı durumlarda mesafeleri kaldırıp birlikte iş yapacağınız kişiye (müşteri, iş ortağı vs) “sen” şeklinde hitap etmek doğru olabilir. Hatta “abi-abla” gibi direk esnafa bağlamak dahi doğru bir tercih olabilir. Tamamen müşteri portföyünüze bağlı bir durumdur ve bir o kadar da hassas bir konudur. Zembereğiniz bozuksa, karar mekanız iyi çalışmıyor veya iletişim konusunda sık sık çuvallıyorsanız en iyisi kurumsal üsluba bağlı kalmaktır.

Normalde yapmayacağınız bir şakayı yapabilmek, özel konular hakkında konuşabilmek veya karşı tarafın omzuna, sırtına dokunup daha yakın bir iletişim kurabilmek de önemli. Fakat hangi durumlarda?

Eğer karşınızdaki insan sizden önce davranıp mesafeleri kaldırma konusunda eğilimliyse nispeten daha özgürsünüz demektir. Diğer bir şık: karşınızdaki insanın samimi davranışlarına dayanarak kendi iradenizle mesafeyi kaldırma teşebbüsünde bulunmaktır.

Her müşteri veya birlikte iş yapacağınız kişi ile aranızdaki mesafeleri kaldırmanız gerektiğinden bahsetmiyorum. Eğer iş akışında faydası olacağına inanıyorsanız çalıştığınız kurum ne olursa olsun bence bu girişimi gerçekleştirebilirsiniz. Özellikle ofis içi satış görüşmelerinde veya süreç gerektiren satış diyaloglarında mesafeleri kaldırabilmek size avantaj sağlar.

Mesafeleri Kaldırmanın Riskli Tarafları:

İşin yerine getirilmesi sağlandıktan sonraki süreçte (örnek: satış sonrası destek) farklı departmanların ilgilenmesi gerekse bile ilk teması ve samimiyeti kuran kişi siz olduğunuz için maruzatı olan müşteri direk sizle iletişime geçer. Yetkiniz olmayan bir konuda yardımcı olmanızı bekler. Kafanızı şişirir, enerjinizi alır, işinizden soğutur, lanet ettirir. (Tabi bunlar kötü olasılıklardır. Her zaman böyle olmaz)

Herhangi bir şikayet durumunda karşınızdaki kişiye prosedürlerden bahsedemezsiniz. “Şimdi öyle mi oldu?” diyecektir. Hal bu ki sözleşmede yazan maddeler, şimdi öyle olmadığını, en başından beri kuralların belli olduğunu çok net belirtiyordur. Fakat siz artık müşterinizle samimi oldunuz; ona resmi prosedürlerden bahsetmeniz güçtür. Karşıladığınız itirazlara karşılık müşteriniz “Bırrakkk şimdi!” derse şaşırmamak gerekir 🙂

Ben kurumsallıktan taviz vermeyen bir eğitim akademisinde kızını kayıt ettirmeye gelen birini rehberime “Ali amca” şeklinde kaydettiğimi ve o andan itibaren kişiye “Ali amca” şeklinde hitap ettiğimi bilirim. Hiçbir zararını görmediğim gibi karşı tarafa verdiğim güvenin meyvelerini de yediğimi ifade etmeliyim. Fakat Ali beyin amca misyonu olması ona “amca” şeklinde hitap etmeme müsaade eder nitelikteydi. Yoksa benden yaşça büyük herkese “amca” diye hitap etmediğimi tahmin ediyorsunuzdur. Ediyorsunuz değil mi? ha yanlış olmasın da 🙂

Kurumsalcılık Oynarken Yanlış İfadeler Kullanmayın:

Tamam birçok müşteriyle resmi üslup kullanılarak iletişim kurulması yönünde sizle hemfikiriz. Fakat bilinen bazı resmi ifadelerin aslında hiç resmi olmadığını, artı hatalı kelimeler olduğunu da belirtmek isterim.

Örneğin:

Yersiz ve Samimiyetsiz Yalakalık Hitabı (Efendim)

“Hoş geldiniz efendim” derken aslında hiç tanımadığınız birini sırf ticari amaçlarınız uğruna efendiniz yaptığınız o anları hatırlayın. Eğer bu kelimeyi hiç kullanmadıysanız bundan sonra da kullanmamanızı tavsiye ederim. Bilinçsizce kullandığınızı düşünürsek biran önce kelime haznenizden (bazı kaynaklara göre hazine) hemen çıkarmanızı tavsiye ediyorum. Neden?

“Efendi” kelimesinin sözlük anlamı: Sahip, saygı değer insan, dini lider, yaratıcı, sözü dinlenen, terbiyeli ve ağırbaşlı…

Düşündüğümüzde, saygı değer insan, sözü dinlenen, terbiyeli veya ağırbaşlı gibi anlamlarda kullanılmasında hiçbir sakınca yok değil mi? Bence de yok. Fakat bu gibi anlamları ifade edebilmesi için bey-efendi şeklinde kullanılması gerekmektedir. efendi-m şeklinde kullanıldığı anda: sahibim, liderim, saygı değer üstadım gibi anlamlara gelmektedir. Tanımadığınız birine? Bir daha düşünün!

Düşünsenize; “hoş geldiniz efendim” yerine “hoş geldiniz sahibim, hoş geldiniz liderim, hoş geldiniz öncüm” gibi ifadeler kullandığınızı? Sizce de itici değil mi? Şahsen müşteri olarak bulunduğum ortamlarda bana “efendim” şeklinde hitap edilmesinden rahatsızlık duyduğumu da eklemek istiyorum.

Samimiyetin Dozunu Kaçırmak “-ciğim”

Bu biraz uç bir örnek olacak ama son zamanlarda duymaya başladığım için altını çizmek istedim. Beyefendiciğim, hanımefendiciğim şeklinde hitap etmek yeni bir trend mi acaba? Bu yersiz samimiyetin neden gereksiz olduğunu anlatıp seviyeyi düşürmek istemiyorum 🙂 Tavsiyem: asla kullanmayın…

ÖZETLE:

Müşterileriniz veya birlikte iş yaptığınız insanlar kendilerini daha rahat ifade edebilecekse çoğul eklerinden ve bazı resmi söylemlerden arınmak yanlış bir tercih olmamalı. Yeter ki doğru zamanda, doğru kişiye, doğru bir biçimde uyguladığımıza emin olalım. Bunu yaparken de yersiz, samimiyetsiz, sahte ve bir o kadar itici tabirleri kullanmamaya özen gösterelim demek istiyorum. (Naçizanedir)

Bünyamin Kapıcıoğlu | Hızlı Adam | İş Dünyasında Rekabet Hız İster